KwieKulik to duet artystyczny tworzony w latach 1971–1987 przez Zofię Kulik (ur. 1947 we Wrocławiu) i Przemysława Kwieka (ur. 1945 w Warszawie).  Artyści, po ukończeniu studiów na Wydziale Rzeźby w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, kontynuowali swoje prace badawcze nad teorią tzw. Sztuki Działań – „ciągłych, sprawnych zachowań się w konkretnych sytuacjach bytowych, artystycznych, społecznych, politycznych, umysłowych, materiałowych i przestrzennych”. W praktyce doprowadziło ich to do ostrej krytyki rzeczywistości PRL-u, a w konsekwencji do bezkompromisowej walki z instytucjami ówczesnego systemu politycznego. Artyści programowo łączyli działalność artystyczną z życiem codziennym. Należeli do pierwszego pokolenia artystów polskich, którzy na przełomie lat 60. i 70. odrzucili tradycyjne środki wyrazu i skupili się na wykorzystaniu mediów oraz mechanicznej rejestracji i reprodukcji obrazów.

KwieKulik, Manifestacje, 1979–1982, film Super 8 mm przetransponowany na plik cyfrowy

Na początku lat 70. XX wieku artyści tworzący duet KwieKulik – Zofia Kulik i Przemysław Kwiek – znaleźli się wśród twórców, którzy w duchu silnego powiązania działalności artystycznej ze sferą polityczną i społeczną proponowali sztukę mającą umożliwić przemyślenie panującej ówcześnie doktryny politycznej oraz leżącej u jej podstaw ideologii.

W kręgu zainteresowań Kulik i Kwieka znalazła się także estetyka państwowej propagandy, oficjalnych zgromadzeń i wieców. Artyści podjęli wizualne badania tej sfery np. w projekcji slajdów Odmiany czerwieni z 1971 roku. Stanowiły one istotny obszar ich działalności artystycznej. Na przełomie lat 70. i 80. powstał cykl dokumentacji filmowych pod wspólnym tytułem Manifestacje. Zestawiono w nim zarejestrowane masowe zgromadzenia publiczne: pochód pierwszomajowy w 1979 roku w Warszawie oraz mszę celebrowaną przez Jana Pawła II (także w 1979 roku w stolicy). Kolejne dwa zgromadzenia artyści zarejestrowali z ekranu telewizora – były to transmisje z Igrzysk Olimpijskich w Moskwie w 1980 roku oraz z pogrzebu Leonida Breżniewa w 1982, który również odbył się w stolicy ówczesnego ZSRR.

Materiały te dokumentują zgromadzenia publiczne o różnorodnym charakterze: politycznym, religijnym, sportowym, a uwagę zwraca szerokie ideologiczne spektrum wydarzeń. Tłumy przyciąga zarówno msza papieska, jak i usytuowany na przeciwległym krańcu ideologicznego spektrum pochód pierwszomajowy. Choć mamy tu do czynienia z obrazami grup ludzkich uformowanych wokół wspólnie celebrowanych wydarzeń, uznanie ich za autentyczne wspólnoty przychodzi z trudem. Jawią się one raczej jako wspólnoty odgórnie zadekretowane przez władze państwowe bądź też uformowane pod wpływem silnego oddziaływania symboliki religijnej lub sportowej.