Autorka prac wideo, instalacji, performansów i sytuacji, głównie o tematyce społecznej. Jej praktyka najczęściej opiera się na badaniach w konkretnym kontekście, współpracy i partycypacji oraz dotyczy kwestii polityczności życia codziennego i myślenia o alternatywach. Absolwentka sztuk pięknych na Goldsmiths College i wiedzy o kulturze na Uniwersytecie Warszawskim. Autorka wielu projektów edukacyjnych (m.in. dla TATE, University of Edinburgh i Modern Art Oxford) i w przestrzeni publicznej. Stypendystka Artsadmin w Londynie (2016-2017) i uczestniczka programu Visionaries in Residence w MeetFactory w Pradze (2016).

Ponadto artystka brała udział w takich projektach jak: Social Design For Social Living, National Gallery (Dżakarta, 2016); Wszyscy Ludzie Będą Siostrami, Muzeum Sztuki (Łódź, 2015-2016), Myth, Artisterium, Europe House (Tbilisi, 2015), Próba, Muzeum Narodowe w Krakowie (Kraków, 2015), No Need For References, Kunsthalle Exnergasse (Wiedeń, 2015); Critical Juncture, Kochi-Muziris Biennale (Kochi, Indie, 2014); Wyśniona Rewolucja, Awangarda i Socrealizm, Teatr Nowy i Muzeum Sztuki (Łódź, 2014).

Łukasz Surowiec, Alicja Rogalska, Skup łez, 2014, wideo, obiekt

Skup łez jako projekt artystyczny funkcjonował przez pięć kolejnych dni na ulicy 1 Maja w Lublinie, w wynajętym w tym celu pomieszczeniu usługowym. Wyremontowany i przygotowany do działania lokal wpisał się w uliczny ciąg, stając się sąsiadem pobliskich sklepów, warzywniaka i licznych lombardów. W swoim wystroju oscylował pomiędzy czystym, białym wnętrzem gabinetu kosmetycznego a przestrzenią parabanku czy innej instytucji kredytowej. Skup był miejscem, gdzie można było wejść i zostawić swój płacz, otrzymując za to realne pieniądze. Konkretnie 100 zł za 3 ml oddanych na miejscu łez.

Projekt badał procesy formowania się wspólnoty, przesuwając akcent ze sfery racjonalnych wyborów na siły, które tworzą ciało kolektywne połączone energią wspólnego przeżywania. Spoiwem wspólnoty nie są bowiem jedynie jej racjonalne decyzje, lecz konstytuują ją również afekt i emocje. Skup łez Alicji Rogalskiej i Łukasza Surowca to archiwum-kolekcja zmaterializowanego społecznego żalu, wspólnych łez zlanych do jednego szklanego naczynia. Praca aktualizuje wpisany głęboko w naszą kulturę rytuał gorzkich żalów, swoiście polskiej modlitwy odprawianej w okresie Wielkiego Postu. Jedynie wspólnotę wiernych zastąpiła tu wspólnota zaaranżowana przez artystów. Społeczność zrodziła się wokół compassio – współodczuwania cierpienia, świeckiego rytuału łączenia się w zmartwieniu, żalu rozładowywanego w akcie płaczu.

Działanie to wskazuje na jeden ze sposobów budowania tymczasowego ciała kolektywnego, którego ruch i trwanie przenika podobna emocja. Odwołuje się również do pewnych klisz myślowych, nawyków postrzegania polskości jako tożsamości ufundowanej na cierpieniu. Działanie było również próbą zrozumienia współczesnych mechanizmów ekonomicznych i radykalnym programem zastosowania ekonomii bezcelowości.