Ur. w 1959 r. w Sopocie. Studiowała malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, gdzie w 1986 r. otrzymała dyplom na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby. W latach 1996–2007 współpracowała z Markiem Kijewskim w artystycznym duecie Kijewski/Kocur. Artyści penetrowali obszar szeroko pojętej współczesnej kultury wizualnej i kultury masowej, stosując opracowaną przez siebie strategię „SSS – Surfing, Skaning, Sampling”. Terminy pochodzą z języka użytkowników internetu, a także twórców muzyki rap, hip-hop i techno, gdzie tło muzyczne skomponowane jest z odpowiednio dobranych próbek (sampli) wypreparowanych z utworów już istniejących. Duet Kijewski/Kocur tworzył swoje prace z wykorzystaniem materiałów „nieartystycznych” i gotowych obiektów, takich jak kolorowe słodycze, piłeczki, klocki Lego. Wykorzystywali również neony i ich światło.
Małgorzata Malinowska/Kocur, Kto włada Włócznią Przeznaczenia dzierży w dłoniach losy świata, 2015, rzeźba
Bezpośrednią przyczyną inspirującą artystkę do stworzenia pracy Kto włada Włócznią Przeznaczenia… była potrzeba opracowania dekoracji Grobu Pańskiego w kościele wizytek w Warszawie – stanowiącej typowy zwyczaj kultywowany rokrocznie w wielu parafiach. Podstawą swojego działania autorka uczyniła refleksję nad granicami oddziaływania kiczu dewocjonalnego, napięciem, jakie rodzi się, gdy krzyż – przedmiot kultu z określonym przesłaniem – staje się obiektem bezrefleksyjnie powielanym.
Artystka skupia swoje zainteresowanie na przetwarzaniu uświęconego symbolu przez współczesną popkulturę sakralną (przedmiotu, jak większość gadżetów, wytwarzanego w Chinach). W kontekście przenikania się wiary i popkultury zdaje się zadawać pytanie o estetyczne bluźnierstwo, które fascynuje, a zarazem oburza. Poprzez multiplikację zbanalizowanego w formie elementu tworzy rzeźbę, która korzystając ze swej popkulturowej dwuznaczności, staje się wypowiedzią na temat sacrum we współczesnej polskiej rzeczywistości.
Kumulacja świateł, z których każde ma kształt krzyża, jawi się jako sugestia zbiorowej modlitwy (niezależnie od wyznawanej konfesji), służącej wiernym do wyrażania tęsknoty, lęku bądź pragnień. Kiedy rzeźba była głównym elementem Grobu Pańskiego we wspomnianej świątyni, stała się obiektem głębokiej adoracji wiernych, żarliwie modlących się przed światłem płynącym ze stworzonej przez artystkę formy – powstałej z elementów dwuznacznych estetycznie. W tym przypadku ładunek duchowy użytego symbolu przeważył i „roztopił” warstwę elementów materialnych.
Forma pracy, inspirowana ostrzem włóczni św. Maurycego, nawiązuje do tej powszechnie znanej w religii chrześcijańskiej relikwii, budzącej silne wzruszenia, a jednocześnie stanowiącej symbol władzy. Władzy rozumianej dwojako: jako sprawczość doczesna, posługująca się symbolem religijnym jako imperatywem legitymizującym jej działania ale także, a może przede wszystkim – władzy wspólnoty Ludu Bożego, gdy pozamaterialna wartość relikwii staje się duchową wartością całej wspólnoty.
